TAŞDELEN

TAŞDELENDE ;

İri çınarların gölgesinde ;

Sevenler var ,sevilenler var ,

Taşdelende ; ...

Toprağına , havasına , sularına ;

Her mevsimde kapılır gönüller ,

DELİCESİNE  .

TAŞDELENDE ;

Gündüz , gece tepemizde ,

Yaprakların titreyişi duyulur ;

Gücünü topraktan almış  ŞAİRLERCE !

Sevdası tükenmez , 

TAŞDELEN rüzgarında .

Her bakış burada , içimizden sonsuza akan bir ışık nehridir ;

Burada geçmişi geleceğe bağlı hisle ,

Doğuyor kalbimizde, AKŞAM ;

Ufka yaslanıp kayan güneşle .

Bir günün sonunda ,

Düşünceli , yorgun gecemi ;

Şafağa kenetleyecek sığınak aradım ,

Görünüverdi karşımda O Kız ,

Kumral , dalgalı saçlı ;

Beni Yakan güneşti , O İnsafsız  .

TAŞDELEN , taşdelen olalı ,

Ne önce , nede sonraları ;

Eşini , benzerini duymadı , görmedi ;

Kıvrım kıvrım o taze filizin ,

Kanındaydı  alevi ,

Ufka yaslanıp kayan güneşin .

İşte o gün nakle başladı ,

Taşdelen suları ;...

Nemli toprağına biriciğini  ,

O gün Taşdelen sularına

Gönüller dolusu sevdam kaydı ,

Delicesine , taparcasına .

Vurmuş suya aksin ,

İnce , narin , mahmur bir çiçek gibi ,

Leylak kokusu saçan ılık rüzgar gibi ,

Akşam serinliğinde öten böcek gibi ,

Dünyalara değişmem seni ,

Toprağa KÖK salmış ,nergis,gül,yasemin gibi.

Can Kerametli

1947,48,49 ? ... Taşdelen