Bana mutluluğun resmini yaparmısın Abidin..!

 

chshaha

 Yaygın bilinen bir yanlışı düzeltelim; Abidin Dino‘nun “Mutluluğun Resmi” adlı bir tablosu yoktur. Söz konusu eser, yani “Home Sweet Home“, mütevazı bir ressam olan Dianne Dengel‘in elinden çıkma bir yağlıboya tablodur. Usta ressam Dino, Nazım Hikmet’in “Saman Sarısı” adlı şiirinde sorduğu soruya da sanıldığı gibi bir tabloyla değil, bir şiirle cevap vermiştir.

Yıllarca sahte ‘Abidin Dino’ imzasıyla ortalıkta dolaşan ve büyük bir kitlenin Dino’nun elinden çıktığına inandığı eser, Dianne Dengel’indir. Eserin yapılış sebebi olarak gösterilen ve Dino’nun da yine bir şiirle karşılık verdiği o güzel ve uzun Nazım Hikmet şiirinin ilgili bölümü de aşağıdadır;...

Abidin’e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı’nda şehit düşenin 

ve Gagarin Yoldaşın ve daha adını sanını kaşını gözünü bilmediğimiz 

Titof Yoldaşın ve ondan sonrakilerin ve tavan arasında yatan genç kadının. 

Küba’dan döndüm bu sabah,

Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi 

Işıklı bir çekirdek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya. 

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? 

İşin kolayına kaçmadan ama 

Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil. 

Ne de ak örtüde elmaların, 

Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini.

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

1961 yazı ortalarında Küba’nın resmini yapabilir misin? 

Çok şükür çok şükür bugünü de gördüm ölsem de gam yemem gayrının

Resmini yapabilir misin üstat?

Nazım’ın bu şiirine Abidin Dino şu şekilde cevap verir;

Kokusu buram buram tüten  

Limanda simit satan çocuklar

Martıların telaşı bambaşka

İşçiler gözler yolunu.

İnebilseydin o vapurdan

Ayağında Varna’nın tozu

Yüreğinde ince bir sızı.

Mavi gözlerinde yanıp tutuşan

Hasretle kucaklayabilseydim

Seninle, bir daha.

Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi

Bağrımıza bassaydık seni Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Başında delikanlı şapkan,

Kolların sıvalı, kavgaya hazır

Bahriyeli adımlarla düşüp yola

Gidebilseydik meserret kahvesine,

İlk karşılaştığımız yere

Ve bir acı kahvemi içseydin.

Anlatsaydık

O günlerden, geçmişten, gelecekten,

Ne günler biterdi,

Ne geceler…

Dinerdi tüm acılar seninle

Bir düş olurdu ayrılığımız,

Anılarda kalan.

Ve dolaşsaydık Türkiye’yi

Bir baştan bir başa.

Yattığımız yerler müze olmuş,

Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Buna da ne tual yeterdi;

Ne boya…

Abidin Dino

Yazan: Aysu Altaş